Samia El Hafidi (4Ec Wis) schreef een gedicht op basis van de les Nederlands: ‘realisme en romantiek’

Mijn ogen in de zijne

De tijd stond stil, alleen nog de zon was op ons aan het schijnen.

Mijn longen vullen zich met lucht en mijn stembanden begonnen te trillen.

Mijn eerste woord zou nu uit mijn mond komen gillen.

Totdat mijn wekker afgaat en laat mij slaaploos in mijn bed

De realiteit is soms zo gruwelijk, die heeft mij al heel mijn leven te pakken

en niemand heeft mij nog gered.

Ik sta op en ga door met mijn leven.