dinsdag 31 maart 2020

Quarantaine-gedicht

Een moeilijke periode is dit voor de mensheid. Wij verlangen allemaal naar vrijheid.

Mijn hart barst van gevoelens. Opgesloten ben ik thuis, nergens om heen te gaan.

Ik verveel me dood. Aan verandering heb ik nood.

Elke dag is weer hetzelfde. Het is een eindeloze cyclus.

De tijd gaat traag. Ontspannen wil ik graag.

Bezorgd ben ik om mijn familie. Verborgen zitten ze veilig thuis.

We weten nooit wanneer de storm toeslaat. Blijf thuis, dat is wat ik aanraad.

Sana Bhaidani, 6 ECWI

Over Frank Hoornaert

leraar Sint-Guido-Instituut, Anderlecht
Dit bericht is geplaatst in poëzie. Bookmark de permalink.