dinsdag 25 april 2017

En daar sta je dan als stagiaire

En daar sta je dan, met klamme handen en trillende benen terwijl een hele klas onbekende leerlingen je vol verwachting zit aan te staren. Ondertussen heb je drie lessen gehad over hoe je een lesvoorbereiding moet maken, maar nog geen les over hoe je voor de klas moet staan.

Je start je powerpoint op, geeft de nodige papieren aan je mentor en gaat vooraan in de klas staan. “Hallo, ik ben mevrouw De Loecker…”

Alle eerste keren zijn spannend en de eerste keer voor de klas staan, was dat zeker ook. Wanneer ik aan mijn vrienden vertelde dat ik in Anderlecht zou staan, kreeg ik steeds dezelfde reactie: “Oei, veel succes.” Hoopgevend waren die reacties zeker niet, maar ik zag de uitdaging eerlijk gezegd wel zitten.

Natuurlijk verloopt alles niet vanaf de start zo vlot als je zou willen, maar dat maakt onderdeel uit van de leerervaring. Een powerpointpresentatie is niet zo overzichtelijk als je zou willen of de beamer laat het afweten; het zijn dingen die al eens kunnen gebeuren. Op die manier leer je improviseren en flexibel te zijn in je lessen. Ik kan oprecht zeggen dat ik enorm veel heb bijgeleerd tijdens mijn stage op deze school.

Hallo, ik ben mevrouw De Loecker…

Maar hetgene wat mij altijd zal bijblijven, is de sfeer op deze school. Leerkrachten die op de gang een praatje slaan met de leerlingen, leerlingen die wat vroeger het lokaal binnenstappen om al even een woordje te wisselen met de leerkracht. Het zijn dingen die ikzelf niet deed tijdens mijn middelbare schoolperiode, wat trouwens nog niet zo heel erg lang geleden is.

Het eerste contact met leerlingen, in welke klas dan ook, is altijd een beetje voorzichtig. Kan ik een mopje maken, mag ik even opgaan in een historisch verhaal zonder dat ze allemaal in slaap vallen? Maar voor hen is dit evengoed zo; kunnen we eens lachen in de klas, mogen we eens grappen? En natuurlijk ook eens testen hoe ver ze kunnen gaan met die nieuwe stagiaire, die daar vooraan wat staat te beven op haar benen.

Het voordeel van enkele maanden voor twee dezelfde klassen te mogen staan, is dat je de leerlingen wat beter kunt leren kennen en dat je elke les met iets meer zelfvertrouwen kunt beginnen dan de vorige. Je maakt je eerste mopje, en toegegeven, ze is best flauw en je denkt: “Komaan klas, lach!”

… En zie, ze lachen. En dan zit de eerste stageperiode erop en de leerlingen komen je vragen of je nog terugkomt in het tweede semester. En je hoopt dat ze blij zijn met het feit dat je daar nog enkele weken hun hoofden komt vullen met alles wat je zelf leuk vindt aan je vak.

Een stage verloopt maar zo goed als de samenwerking met je mentor en hangt daarnaast ook af van de band die je kan opbouwen met de leerlingen. Eén van momenten waaruit je het meeste voldoening haalt, is wanneer je de leerlingen zelf feedback laat geven op je lessen.

Uiteindelijk is de mening van de leerlingen ook enorm belangrijk

Je laat hun twee goede punten en twee werkpunten opschrijven. En ja, natuurlijk zijn er nog zaken waaraan je volgens hen moet werken. Logisch ook, je bent nog maar leerkracht in opleiding. Maar ze schrijven ook zo’n mooie goede punten op van je lessen. En uiteindelijk is hun mening over je lessen ook enorm belangrijk, want het zijn zij die moeten opletten tijdens je lessen en iets moeten bijleren.

Ik wil de leerlingen van Sint-Guido dan ook bedanken om die nerveuze stagiaire een kans te geven en om mee te werken in de lessen.

Ik hoop dat jullie de lessen even tof vonden als ik!

Nog veel succes in jullie verdere schoolcarrière!

  • stagiaire Tatjana De Loecker

Over Frank Hoornaert

leraar Sint-Guido-Instituut, Anderlecht
Dit bericht is geplaatst in dagboek. Bookmark de permalink.

Geef een antwoord